In mijn zoektocht naar informatie stuitte ik op het volgende Engelstalige artikel over de raakvlakken tussen DES en LGBTQ. Ik ben niet de schrijver van dit artikel, heb het alleen voor je vertaalt. Onderaan deze pagina vind je de link naar het originele artikel.
Dit is een aanvullend artikel op mijn blog; Farmaceutische mafiose industrie
Een van de grote vragen van de afgelopen jaren over prenatale blootstelling aan DES is of dit mogelijk een effect heeft gehad op de seksuele geaardheid of genderidentiteit van mensen. Onze samenleving heeft steeds meer het medische feit geaccepteerd dat noch seksuele geaardheid (aangetrokken voelen tot het andere geslacht en/of hetzelfde geslacht als jij, of geen aantrekking tot een van beide) noch genderidentiteit (welk geslacht, geen van beide, of beide, waarmee je jezelf identificeert) ) zijn keuzes.
Er blijft echter veel onzekerheid over de chemische processen in ons lichaam die deze bepalen. Er is onderzoek dat suggereert dat genetica, eerdere blootstellingen van onze voorouders en prenatale blootstelling aan bepaalde hormonen – voornamelijk testosteron – een rol kunnen spelen bij het bepalen van de seksuele geaardheid of genderidentiteit. De DES-gemeenschap heeft lang gediscussieerd over de mogelijke rol die prenatale blootstelling aan een synthetisch hormoon zou kunnen hebben gespeeld in gender- en seksuele identiteit.
De DES-gemeenschap lijkt een aanzienlijk hoger percentage LGTBQ+-leden te hebben dan de algemene bevolking. Een onderzoeksartikel uit januari 2020 dat verscheen in het tijdschrift Archives of Sexual Behavior, uitgevoerd door onderzoekers van het National Institute of Health DES-cohortonderzoek, stelde: “Hersenorganisatie die plaatsvindt in de prenatale periode kan de seksuele en genderidentiteit van een individu beïnvloeden.” Deze studie levert enig bewijs dat prenatale blootstelling aan DES de kans op homoseksualiteit onder DES-zonen kan vergroten, maar DES-dochters lijken minder vaak lesbisch dan niet-blootgestelde vrouwen. “Samenvattend toonden de bevindingen aan dat vrouwen die prenataal waren blootgesteld aan DES aanzienlijk minder vaak rapporteerden lesbisch of biseksueel te zijn. Terwijl mannen die prenataal waren blootgesteld aan DES iets vaker rapporteerden homoseksueel of biseksueel te zijn, was de schatting daarentegen zeer onnauwkeurig en verenigbaar met toeval.
Ten slotte meldden heel weinig individuen dat ze zichzelf momenteel beschouwen als een geslacht dat verschilt van het geslacht dat bij de geboorte werd toegewezen in de blootgestelde of niet-blootgestelde groep.” Maar één onderzoek kan geen algemene trend bewijzen, en dit onderzoek kon de kwestie van genderidentiteit helemaal niet behandelen omdat zo weinig mensen transgender waren. Onderzoekers zullen seksuele geaardheid en genderidentiteit moeten blijven onderzoeken in relatie tot prenatale DES-blootstelling. Dit nieuwe onderzoek kwam aan bod in onze Spring Voice 2020. Ingelogde leden kunnen het lezen in de sectie Gearchiveerde stemmen.
Geslacht, seksualiteit en DES-blootstelling: een onderzoeksstudie
Let op: dit onderzoek werd gefinancierd door DES Action, VS en werd uitgevoerd van september 2017 tot en met februari 2020. Dr. Luce heeft deze fase van het onderzoek voltooid en accepteert geen nieuwe deelnemers meer. Als Dr. Luce het onderzoek uitbreidt naar andere fasen en deelnemers vraagt, zal DES Action onze bevolking informeren. Samenvatting van “Een inleiding tot het eindrapport van het onderzoeksproject over gender/seks/seksualiteit en DES-blootstelling” Professor Jacquelyne Luce, Mount Holyoke College, South Hadley, MA “Ondersteund door financiering van DES Action en Mount Holyoke College hebben verschillende niet-gegradueerde onderzoeksassistenten en ik van september 2017-2018 onderzoek gedaan in het archief van Smith College DES Action USA, en heb ik 25 interviews gehouden (elk 1-2 uur) met zelf- identificeerde mensen die aan DES waren blootgesteld, in de leeftijd van 57-70 jaar, en één persoon aan wie DES was voorgeschreven, in de leeftijd van 85 jaar.
Er is een bewuste poging gedaan om gemeenschappen te bereiken waarvan de ervaringen niet erg zichtbaar of bekend zijn in de geschiedenis van de DES-gezondheidsbeweging. Onder de geïnterviewden zijn er 19 cisgender: ze identificeren zich met het geslacht en het geslacht dat ze bij de geboorte hebben gekregen (zoals het feit dat ze als jongen of meisje werden verklaard toen ze pasgeboren waren). “Zes transgender geïnterviewden omvatten één transman (toegewezen vrouw bij de geboorte) en vijf transvrouwen (toegewezen man bij de geboorte). De seksuele geaardheid van de geïnterviewden was ook divers: tien werden geïdentificeerd als heteroseksueel, twee als biseksueel, vijf als lesbisch en acht specificeerden geen seksuele geaardheid.” VOICE Lente 2020 https://desaction.org/wp-content/uploads/VoiceSpring2020.pdf “De mogelijkheden voor verder onderzoek zijn er. Met studenten en leden van DES-blootgestelde gemeenschappen hoop ik de bovenstaande thema’s verder te onderzoeken en de resultaten van dit werk in een bredere verspreiding te brengen.” https://desaction.org/wp-content/uploads/Final-Report_2020_Luce_Embodying-Transgenerational-Exposure.pdf Leden kunnen inloggen en het volledige rapport lezen “Embodying Transgenerational Exposure: Gender/sex/seksualiteit en ervaringen met DES-blootstelling”.
Dr. Luce’s Final Report of the study: Embodying Transgenerational Exposure: Gender/sex/sexuality and experiences of being DES-exposed (pdf).
Scott Kerlin’s paper over DES-blootstelling bij mannen en gendergerelateerde stoornissen Scott Kerlin, Ph.D, presenteerde op twee gezondheidsconferenties een paper over DES-zonen, seks en gender in 2004 en 2005. Wat hij presenteerde is een waardevol en nuttig onderzoek, maar het wordt vaak verkeerd begrepen. Het doel van Kerlin was niet om te tellen welk percentage van de DES-zonen fysiologische schade, niet-traditionele seksuele geaardheid of genderambiguïteit had. In plaats daarvan concentreerde het onderzoek zich op ervaringen. Het wordt een ‘kwalitatieve’ studie genoemd, met als doel ervaringen te verzamelen en deze op een georganiseerde manier te presenteren om de zorgen van een specifieke groep te begrijpen en welk belang individuen in die groep hechten aan die zorgen en ervaringen. Om zijn gegevens te verzamelen, startte Kerlin een online DES Sons-groep om mannen te rekruteren voor deelname aan zijn onderzoek. Gedurende vijf jaar verzamelde hij 500 studiedeelnemers. Om in aanmerking te komen voor deelname aan het onderzoek, moest de persoon bij de geboorte als man worden beschouwd (cis-man genoemd) en bevestigen dat hij wist of er sterk van overtuigd was dat hij in de baarmoeder aan DES was blootgesteld. Hij moest geboren zijn tussen eind jaren veertig en begin jaren zeventig, de jaren waarin DES het meest werd gebruikt tijdens de zwangerschap.
Kerlin liet elk studielid zijn gezondheidsgeschiedenis (er waren geen medische dossiers vereist) en medische en psychologische gebeurtenissen rapporteren. Vervolgens voerde hij verschillende online-enquêtes uit om de kwesties vast te stellen die de grootste zorg onder de DES Sons vormden. Het meest interessante was dat hij persoonlijke interviews met een open einde hield met individuele DES-zonen. Omdat de groep niet willekeurig was samengesteld en er geen bewijs uit medische dossiers nodig was om blootstelling aan DES aan te tonen, kan het onderzoek niet worden geëxtrapoleerd naar alle DES-zonen of naar de algemene bevolking. De interviews zijn echter waardevol. Er was destijds geen ander kwalitatief onderzoek naar de gevoelens en zorgen van DES Sons gepubliceerd. (Sindsdien is het kwalitatieve onderzoek van Jacquelyne Luce uit 2019 over gender, seks en seksualiteit gepubliceerd en raakt een aantal overlappende kwesties aan, ook al is het een heel ander onderzoek: Embodying Transgenerational Exposure: Gender/sex/seksualiteit en ervaringen met DES-blootstelling ( pdf).) In zijn enquêtes en persoonlijke interviews concludeerde Kerlin dat de drie belangrijkste kwesties voor DES-zonen in zijn onderzoek de volgende waren: (a) hormonale/endocriene gezondheidsproblemen; b) genderidentiteit en seksuele gezondheidskwesties; en (c) psychologische/mentale gezondheidsproblemen, waaronder angst en depressie. Maar nogmaals, dit waren DES-zonen die ervoor hadden gekozen zich bij zijn groep aan te sluiten – ze waren in onderzoekstermen ‘zelfgekozen’ – dus deze drie voornaamste zorgen vertegenwoordigden alleen die van de zonen in zijn groep, en niet noodzakelijkerwijs alle DES-zonen.
Kerlin meldde dat in zijn niet-willekeurige groep DES-zonen “ergens tussen een kwart en een derde van de leden van het netwerk van DES-zonen sinds 1999 heeft aangegeven dat genderdysforie, transseksuele uitkomsten en/of problemen met de seksuele gezondheid tot de problemen behoorden. hun grootste zorgen.” (Opmerking: de term ‘transseksueel’ wordt niet langer algemeen gebruikt in gender- en sekswetenschap, maar werd destijds wel algemeen gebruikt.) Kerlin vond een relatief hoge prevalentie van transseksueel, transgender en intersekse: “Meer dan 150 netwerkleden met een ‘bevestigde’ of ‘sterk vermoede’ prenatale DES-blootstellingsstatus gaven aan dat ze transseksueel zijn (pre- of postoperatief, 90 leden), transgender (48 leden), ‘genderdysforisch’ (17 leden) of intersekse (3 leden).” Het hoge aantal transseksuelen, transgenders en intersekse mensen is niet verrassend gezien de groep die werd ondervraagd, en het zegt ook niets over de mogelijke effecten van DES. De manier waarop groepen als deze samenkomen is via mond-tot-mondreclame in sociale netwerken. Er zouden slechts één of twee oorspronkelijke leden LHBTQI+ en/of niet-cis/niet-binair/niet-heteroseksueel moeten zijn om de kans te vergroten dat een onevenredig groter aantal andere niet-cis/niet-binaire/niet-heteroseksuele individuen meedoen. Het woord ‘disproportioneel’ wordt bedoeld in de zin dat het percentage leden in de LGBTQ+-categorie niet noodzakelijkerwijs het percentage van het totale aantal niet-cis-vrouwelijke mensen met DES weerspiegelt.
Of, een veel eenvoudigere manier om dat allemaal te zeggen, is dat deze groepen zelfgekozen zijn, en wat bijdraagt aan die zelfselectie verandert naarmate de groepssamenstelling verandert. Dat ontkracht de bevindingen niet, omdat het doel van het onderzoek kwalitatief (niet kwantitatief) was, om ervaringen te begrijpen. Het betekent echter ook dat we geen conclusies kunnen trekken over wat blootstelling aan DES wel of niet kan veroorzaken bij degenen die vóór de geboorte zijn blootgesteld. De enige conclusies die we kunnen trekken gaan over vergelijkbare gevoelens, waarden, overtuigingen, zorgen, enz. bij een groep mannen die zich identificeren met mensen die samenkwamen rond een gedeelde ervaring. Als een aan DES blootgestelde persoon die niet betrokken is bij de groep van Kerlin zijn onderzoek leest en zich identificeert met veel van de ervaringen van de mannen, kunnen de bevindingen van Kerlin bevestigend en nuttig zijn, waaruit blijkt dat ze niet de enige zijn met hoe ze zich voelen. Een laatste opmerking over Kerlins onderzoek die het overwegen waard is, is dat het op twee conferenties werd gepresenteerd, maar nooit in een peer-reviewed publicatie werd gepubliceerd. Over het algemeen suggereert publicatie in een peer-reviewed publicatie dat andere wetenschappers in hetzelfde studiegebied de methoden en bevindingen hebben beoordeeld en het erover eens zijn dat ze zijn uitgevoerd en gerapporteerd volgens de gebruikelijke onderzoeksnormen. Een onderzoek dat niet in een peer-reviewed tijdschrift is gepubliceerd, kan nog steeds geldig en nuttig zijn, maar vereist vaak meer scepsis zonder dat het meerdere lagen van beoordeling heeft ondergaan. Bovendien beschikt de auteur niet over andere peer-reviewed medische publicaties, hoewel hij wel over een aantal educatieve onderzoekspublicaties beschikt. Dat betekent dat Kerlin geen wetenschappelijke reputatie heeft op basis van uitgebreid onderzoek in de medische of sociologische wetenschappen, en het is onduidelijk hoeveel ervaring hij heeft met het uitvoeren van kwalitatief of kwantitatief onderzoek naar onderwerpen die verband houden met medische blootstelling of sociologische ervaringen. Deze punten ontkrachten zijn bevindingen niet, maar ze betekenen wel dat we ze met een gezonde dosis scepsis over hun betekenis moeten beoordelen, omdat geen enkele andere onderzoeker het onderzoek heeft beoordeeld op zijn kwaliteit en methodologie. De twee conferenties waar het artikel werd gepresenteerd waren: E.Hormone 2004, New Orleans en International Behavioral Development Symposium 2005, Minot, North Dakota. Scott Kerlins artikel. Facebook Twitter WAT IS ER NIEUW Ontvang onze maandelijkse e-mailwaarschuwing LID WORDEN Gynaecologengids voor DES-dochterzorg AFDRUKKEN Clear Cell Adenocarcinoom Register HOE AANMELDEN 2020 Best beoordeelde non-profitorganisaties en liefdadigheidsinstellingen.
De bovenstaande tekst is een vertaling van het volgende rapport : KLIK HIER